Czyrak (furonculus) to ostry stan zapalny mieszka włosowego i jego otoczenia z wytworzeniem nacieku zapalnego oraz czopa martwiczego. Natomiast czyraczność (furunculosis) to wiele zmian (czyraków) występujących na całym ciele w różnych okresach rozwoju o przewlekłym nawrotowym przebiegu. W następstwie zlania się położonych blisko siebie licznych czopów martwiczych (czyraków) powstaje czyrak gromadny (carbunculus).
Przyczyny zakażenia czyrakiem
Najważniejszym czynnikiem mającym wpływ na rozwój czyraków jest bakteria Staphylococcus aureus. Do powstawania wykwitów mogą prowadzić również bakterie Escherichia coli, Streptococcus faecalis oraz Pseudomonas aeruginosa. Zmiany tego typu są bardzo charakterystyczne, a ich rozpoznanie zazwyczaj nie przysparza żadnych trudności. Jest to dość powszechnie diagnozowane zakażenie, które wystąpić może w każdym wieku. Do rozwoju tych dolegliwości, szczególnie czyraczności oraz czyraka gromadnego, predysponują schorzenia takie jak atopowe zapalenie skóry, cukrzyca, choroby nerek, obniżenie odporności, a także wykorzystywana terapia immunusupresyjna. Ryzyko pojawienia się czyraków w znaczący sposób zwiększa także brak zachowania odpowiedniej higieny.
Zakażenie czyrakiem
Do zakażenia może dojść z zewnątrz, na przykład przez kontakt z zainfekowanymi osobami, ubraniami lub też z wewnątrzustrojowych ognisk zakażenia, na przykład jamy nosowej. Wystąpieniu choroby sprzyja również uszkodzenie integralności skóry powstałe w wyniku podrażnienia, otarcia, ucisku, nadmiernej potliwości, oparzenia ewentualnie stanu zapalnego. Czyraki najczęściej lokalizują się na skórze twarzy, szyi, pośladków oraz pach. W przypadku zmian powstających w obrębie wargi górnej, oczodołu czy też skroni mogą być niebezpieczne z uwagi na powikłania (posocznica, ropowica, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie zatoki jamistej).
Leczenie czyraków
Postępowanie lecznicze w przypadku pojedynczego czyraka ogranicza się do zastosowania miejscowo maści ichtiolowej ewentualnie kwasu fusydowego. Natomiast leczenie czyraczności oraz czyraka gromadnego polega przede wszystkim na wprowadzeniu systemowej antybiotykoterapii zgodnej z wynikiem posiewu oraz antybiogramu. W przypadku czyraków znacznych rozmiarów, a także czyraka gromadnego, stosuje się głównie metody chirurgiczne (nacięcie oraz drenaż zmiany). Element uzupełniający terapii ogólnej powinny stanowić miejscowe środki antyseptyczne. Niezwykle istotne jest również w przypadku ostrego zapalenia mieszka włosowego restrykcyjne zachowanie higieny osobistej, czyli regularne mycie rąk przy użyciu mydeł antyseptycznych, a także cykliczna wymiana bielizny osobistej oraz pościelowej.
Najnowsze komentarze