Liszajec zakaźny (impetigo contagiosa) to bakteryjna powierzchniowa infekcja skóry, którą manifestują wykwity pęcherzykowe, z czasem przybierające postać wilgotnej nadżerki czy też miodowych strupów.
Przyczyny liszaja
Zakażenie wywołują przede wszystkim paciorkowce (Streptococcus pyogenes), jak również gronkowce (Staphylococcus aureus). Paciorkowce w większości przypadków odpowiedzialne są za pojawienie się klasycznej postaci liszaja, zaś gronkowce postaci pęcherzowej. Liszaj jest w znacznym stopniu zakaźną chorobą zajmującą powierzchowne warstwy skóry, pojawiającą się w szczególności u małych dzieci (2–5 lat), nie mniej jednak może wystąpić w każdej grupie wiekowej.
Objawy liszaja
Do pierwszych objawów zbliżającej się infekcji zaliczyć można zmiany pod postacią czerwonych plam, na których w dalszej kolejności pojawiają się niewielkie pęcherze zawierające przezroczystą treść. Z czasem wypełnienie pęcherzy zmienia się w mniej klarowną ciecz i a one same pękają. Powstające nadżerki pokrywają strupy o żółtym zabarwieniu. Charakter poszczególnych zmian pozostaje rumieniowy. W większości przypadków zmiany umiejscowione są na twarzy wokół ust i nosa oraz na rękach.
Zakażanie liszajem
Z uwagi na fakt, iż liszajec jest chorobą wyjątkowo zakaźną, jej rozprzestrzenianie się jest dosyć proste. Do zakażeń najczęściej dochodzi u dzieci, w szczególności w dużych zbiorowiskach (przedszkola, szkoły, domy dziecka). Zwykle infekcja tego typu przenoszona jest w trakcie bezpośredniego kontaktu z osobą chorą, ale także pośrednio przez wspólnie użytkowane przedmioty (np. ręczniki). Możliwe jest również zakażenie liszajcem wewnątrzpochodne, które polega na przeniesieniu bakterii z nosogardła, czy też okolic krocza. Do czynników predysponujących do zakażenia liszajcem zaliczyć można atopowe zapalenie skóry, świerzb czy ospę wietrzną.
Diagnoza i leczenie liszaja
Diagnoza liszajca zakaźnego na ogół przeprowadzana jest na podstawie obrazu klinicznego choroby. Czas trwania prowadzonego leczenia zależy przede wszystkim od poprawy klinicznej i zwykle trwa od 7 do 10 dni. W przypadku zmian ograniczonych wystarcza terapia preparatami miejscowymi (mupirocyna lub kwas fusydowy). Jednakże w przypadku wystąpienia wykwitów o charakterze rozległym i rozsianym lub objawów ogólnoustrojowych, konieczne jest wprowadzenie antybiotykoterapii doustnej (erytromycyna, kloksacylina itp.). W trakcie podjętego leczenia liszaja zakaźnego niezwykle istotne jest ograniczenie rozsiewu zmian na zdrową skórę, na przykład wykorzystanie środków dezynfekcyjnych, kąpieli odkażających, wycieranie papierowym ręcznikiem, czy też częsta zmiana ręczników.
Najnowsze komentarze