Rumień (z łac. erythema) to powszechnie stosowany termin medyczny określający punktowe zarumienienie skóry o wyraźnie zaakcentowanych obrzeżach powstałe w wyniku napływu zwiększonej ilości krwi do naczyń cienkich skóry znajdujących się tuż pod jej powierzchnią.
Przyczyny rumienia
Choroba ta może dać o sobie znać u osób w każdym wieku. Okoliczności powstania są mocno zróżnicowane. Źródłem problemów mogą być silnie przeżywane uczucia i emocje, nerwowe sytuacje, ale również różnego rodzaju uczulenia oraz toczące się w organizmie pacjenta procesy chorobowe (zakażenia, stany zapalne itp.).
Rodzaje rumienia
W obrębie rumienia pojawiającego się na skórze wyodrębnić można jego warianty. Mowa tutaj o rumieniu polekowym, guzowatym, wielopostaciowym, wędrującym, zakaźnym, nagłym, dłoniowym, nekrolitycznym wędrującym, stwardniałym. Najczęściej spotykanym rodzajem jest rumień wędrujący (erythema migrans). Rumień wędrujący stanowi kliniczny dowód boreliozy z Lyme. Czynnikiem etiologicznym są krętki Borrelia burgdorferi przenoszone przez kleszcze (Ixodes).Rumień jest typową oznaką infekcji będącej w początkowej fazie, występującą u mniej więcej 80% zakażonych w okresie od 3 do 30 dni od wkłucia się kleszcza. Zwykle pojawia się u osób dorosłych w obrębie rąk, nóg oraz tułowia, zaś u dzieci na głowie i szyi.
Objawy rumienia
Do typowych objawów, występujących u około 10% – 30% chorych należą bóle głowy, mięśni, stawów, gorączka, sztywność karku oraz powiększenie węzłów chłonnych. Wygląd rumienia wędrującego jest typowy do zdiagnozowania. Zwykle przypomina czerwone ognisko obrzękowe o charakterze pierścieni.
Leczenie rumienia
Postępowanie diagnostyczno-lecznicze oparte jest przede wszystkim na wdrożeniu antybiotyków (doksycyklina, amoksycyklina). Z uwagi na fakt, że Polska jest krajem o wysokim wskaźniku zakażenia kleszczy krętkami powszechnie, zalecane jest postępowanie zapewniające bezpieczeństwo. Do działań profilaktycznych zaliczyć można noszenie, głównie w lasach, odpowiedniej odzieży (długich rękawów i nogawek) oraz skarpet i wysokich butów, zakrywanie głowy czapką, opryski preparatami zabezpieczającymi przed ukąszeniem kleszczy zaś po powrocie do domu oględziny całego ciała.
Rumień twarzy
Innym rodzajem rumienia jest rumień skóry twarzy. To typowy objaw choroby skóry (łojotokowe zapalenie skóry, trądzik różowaty czy atopowe zapalenie skóry). Czasem jest wynikiem nadwrażliwości na konkretny stymulant, sytuacje stresowe, wysiłek fizyczny, różnicę temperatur, deficyt witaminy B itp. Głównie manifestowany jest przez zaczerwienienie policzków i w dalszej perspektywie powoduje zagrożenie powstania bardziej skomplikowanych zmian na skórze. W większości przypadków rumień pojawiający się na twarzy jest odpowiedzią na nadmierną pielęgnację. Leczenie zależne jest przede wszystkim od przyczyny i prowadzone jest przez
lekarza dermatologa, czasem konieczna jest konsultacja w poradni alergologicznej. Rumień twarzy niebędący wynikiem choroby zwykle leczy się przy użyciu kremów oraz maści dostępnych w aptece. Dobre rezultaty przynosi laseroterapia.
Najnowsze komentarze